Beste jongjager,

Gisteren stond de pers opnieuw bol met een titel die jullie waarschijnlijk net als ik, een zucht deed slaken. Geen zucht van opluchting maar eerder één van ‘niet opnieuw’. “Vogelbescherming Vlaanderen wil stopzetting jacht op patrijs”. In Wallonië is het sedert vorige week wegens een arrest van de Raad van State (voorlopig?) gedaan met de jacht op patrijs. In Vlaanderen wordt het, mede door het politieke landschap en de constante, vaak onterechte en ongegronde aanvallen van GAIA, Vogelbescherming, Welkom Wolf en consoorten, moeilijker en moeilijker om onze passie te blijven verdedigen. Nochtans ben ik er echt van overtuigd dat wij als weidelijk jager, wel degelijk een mooie toekomst hebben. Zelfs als patrijzenjager.

Is een jachtverbod op patrijs een goeie zaak? De oorzaak van de terugval van patrijs kan je nalezen in de Nederlandse studie uit 2007. Die toont duidelijk aan dat de patrijzenbestanden in Europa sedert de jaren ’50 van vorige eeuw drastisch naar beneden gingen. De grootste daling liep gelijk met het gebruik van pesticiden en herbiciden en de herindeling van landbouwpercelen door de mechanisatie in de landbouw. Daarnaast heeft ook de zware predatiedruk van onder andere de vos een grote impact op het bestand. Dat werd aangetoond in een Nederlandse studie uit 2017.

Dat er veel jachtgroepen zijn die enorm veel inspanningen leveren om deze mooie grondbroeder in ons Vlaams landschap te behouden, daar bestaat geen twijfel over. Inzaaien van specifieke faunamengsels, aanleggen van keverbanken, rul- en zandplekken voorzien, water aanvoeren bij droogte, predatiedruk onder controle houden, noem het en ze doen het want ook dat is uiteraard jagen. Ook zie ik dat als men merkt dat er omwille van bepaalde omstandigheden (zoals droge zomers) een te kleine aanwas is, er ook bij jagers de zelfdiscipline bestaat om op eigen initiatief de jacht te beperken of desnoods met een jaar of langer op te schorten. Mocht de jacht op deze mooie vogel verboden worden, dan zal het bestand helaas in sneltempo kelderen. De cijfers in Nederland liegen er niet om. Zonder de beloning van (beperkte) bejaging, zullen de broodnodige, specifieke en vaak dure inspanningen helaas snel stoppen.

Waar wij als jager wel rekening mee moeten houden is de grote verantwoordelijk die we dragen om te kunnen blijven jagen.

Zowel HVV als verschillende jachtgroepen roepen vaak op om samen te werken met de mensen van Stadslandschap, Natuurpunt, de Boerenbond, en de provincie om op die manier correcte tellingen te kunnen doorgeven. Wantrouwen en koppigheid zullen ons niet helpen en samenwerken is dan ook de enige manier om de campagnes van de anti-jacht lobby te counteren. Correct tellen en tonen aan Natuurpunt, de provincie, gemeente of Stadslandschap hoe jij als jager tewerk gaat, zal voor grote ogen én vertrouwen zorgen.

Uitzetten van patrijs, eend of fazant moet folklore worden. Het is ook het
uitzetten van die laatste soort die zorgt voor de problemen bij de patrijzenpolulaties. Veel fazanten zijn immers drager van een parasiet (Heterakis gallinarum) die voor hen absoluut niet schadelijk is maar de effecten op patrijs zijn heel negatief. Ook de tijdsgeest laat het al even niet meer toe dat er dieren uitgezet worden om ze te gaan bejagen en het wordt door de goegemeente ook echt niet meer aanvaard. “En wat is het verschil met het massaal uitzetten van vis in privé-visvijvers dan?” hoor ik je denken. Wel dat toont wel aan hoe verwrongen het idee-fix van mensen tegenwoordig is. De aaibaarheidsfactor van een vis is niet gelijk aan die van een haas. Als jager hebben wij voor elk dier respect maar uitzetten in privé-vijvers van (niet beschermde) vissen is nu eenmaal legaal, het uitzetten van wild is en blijft illegaal.

Ook jagen op een te klein gebied, teveel keer per jaar en met teveel jagers
komt niet ten goede aan de wildstand. Je kan zelf gemakkelijk uitrekenen wat de draagkracht van een revier is. Vermenigvuldig het aantal dagen die je jaagt met het aantal jagers die op die verschillende dagen jagen. Neem nu het aantal bejaagbare hectaren en deel die door de uitkomst van de vorige berekening.

Voorbeeld: We jagen 4 dagen per jaar op een kleine 600ha met maximaal 8 geweren per dag. Dat geeft een druk van 1 jager/19ha. Een buurjager jaagt 12 keer met 12 jagers op 400ha. Dat komt neer op 1 jager/2,7ha wat uiteraard een veel te grote druk op de wildstand geeft. Een goed gemiddelde is ergens tussen de 15-20ha/jager. Het draait bij ons ook hoofdzakelijk om enkele mooie, gemoedelijke en vriendschappelijke dagen. De jachtwachter kijkt er ook steeds streng op toe dat er zeker niet teveel wild gestrekt wordt door voor- en najaarstellingen te doen en te bepalen wat kan gestrekt worden zonder het bestand pijn te doen.

Neem als jongjager ook je verantwoordelijkheid op wat betreft de jachtplannen die je indient. Kleur geen dorpskernen en industrieterreinen in om aan voldoende hectares te komen. Aan dergelijk gesjoemel moet een eind komen. Misbruiken worden door de anti-jacht lobby maar al te graag naar buiten gebracht om ons in diskrediet te brengen.

Jacht mag ook niet om geld draaien want dan spreken we niet langer
over jagen maar over schieten. Jacht gaat over samen plezier beleven. Over genieten van de natuur en nu en dan ook een stuk wild schieten. Daarna het stuk wild ontweiden en slachten, het lekker klaar te maken en met veel smaak op te eten met het gezin of de familie. Want ja natuurlijk schieten wij graag een stuk wild. We jagen in de eerste plaats omwille van het hele gebeuren maar ook het schieten maakt daar een belangrijk deel van uit. Ons krampachtig verschuilen achter natuurbeheer maakt ons ongeloofwaardig. Wees trots dat je jaagt en leg op een goeie manier uit wat jagen voor jou is. Uiteraard doen we aan natuurbeheer maar mocht dat zonder wapen zijn, dan zou 95% van alle jagers daar binnen de kortste keren mee stoppen. Jagen betekent 3/4 van je tijd zonder wapen in het revier doorbrengen. Niets plezanter dan ’s avonds na het werk even
gaan tellen en observeren maar we genieten uiteraard minstens evenveel van die 1/4 van de tijd met wapen. Dat is toch alvast bij mij zo…

De natuurlijke drang om een stuk vlees te bemachtigen zit ondertussen al bijna 2 miljoen jaar bij elk mens ingebakken en het zal er ook niet snel uit gaan. Onze diepvries zit vol met (h)eerlijk wild waar wij elke dag van genieten. Eet minder maar puurder vlees en eet met respect voor het dier dat zijn leven voor je liet.

Misschien ben ik wel hopeloos naïef en misschien snap ik het allemaal niet maar ik weet één ding en dat is dat als we willen blijven jagen, we niet meer kunnen jagen zoals vroeger. Onze mind-set moet positief zijn en we moeten samen gaan voor een mooie jachttoekomst. Ik doe er alvast mijn stinkende best voor om deze manier van jagen te stimuleren want jacht veranderde mijn leven tot in mijn diepste vezel. Laat ons gaan voor samenwerking, correctheid en laat ons stoppen met uitzetten van wild. Jagen op een verantwoorde manier waarbij het niet gaat om kwantiteit maar veel meer om kwaliteit, dat is ook de toekomst. Ik ben er zeker van dat onze kinderen en kleinkinderen dan nog steeds zullen kunnen genieten van jacht, lekker wildbraad en uiteraard de natuur…